ဒီဘေလာ့ကို ပစ္ထားသလိုျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကာသြားျပီ။ ၾကာဆို အိမ္မွာ ငါးေမြးကတည္းက ထင္တယ္။
အိမ္ေအာက္ထပ္က ထုိင္းအန္တီၾကီးက သူ႔ဆိုင္ကငါးေတြကို လက္ေဆာင္ေပးမယ္ဆိုရာက စသြားတာပါ။
အစကေတာ့ ဖန္ဇလုံေလးထဲ (ဖန္ပုလင္းလုံးမဟုတ္ပါ) ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ ထည့္ေမြးမယ္ စိတ္ကူးရာကေန.. ဟိုက ေပးလိုက္ေတာ့ ေရႊငါး ဆိုဒ္စုံ ၉ေကာင္။ ေနာက္ Central Shopping Mall သြားေတာ့ အိမ္ေမြးတိရိစာၦန္အေရာင္းဆိုင္မွာ ငါးေလးေတြ လွတာနဲ႔ ၁၁ေကာင္ ထပ္ဝယ္လာခဲ့မိတယ္။ ဒီတစ္ခါဝယ္လာတဲ့ငါးက Oxygen ေပးထားမွ ေနလို႔ ရတယ္ဆိုလို႔ Oxygenစက္ကေလးပါ ဝယ္လာလိုက္ရတယ္။ ငါးက အေကာင္ ၂၀ျဖစ္သြားျပီဆိုေတာ့ အရင္ ဖန္ဇလုံေလးနဲ႔ မဆန္႔ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရဇလုံထဲ ခဏထည့္ထားတာ မနက္မိုးလင္းေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ငါးေတြက ခုန္ျပီး အျပင္မွာ ျပဳတ္က်ေသေနပါေရာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ အလ်ား တစ္ေတာင္ေလာက္၊ အနံ တစ္ထြာနဲ႔တစ္မိုက္ေလာက္ရွိတဲ့ ငါးကန္တစ္ကန္ The Mall က သြားဝယ္ျပီး ထည့္ထားရတယ္။ ငါးကန္ထဲမွာ ေက်ာက္တုံးေလးေတြခင္းမွ လွမွာဆိုျပီး ေက်ာက္တုံးေလးေတြ ငါးအိတ္ေလာက္လည္း ဝယ္ထည့္လိုက္တယ္။ ငါးကန္က ၾကီးသြားျပီ၊ ေက်ာက္ခဲေတြလည္းထည့္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ အရင္လို တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ေရမလဲေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒီ့မွာ ေရသန္႔စက္ဝယ္ရျပန္ေရာ။ အဲ့ေလာက္ အလုပ္ရႈပ္မယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ မေမြးပါဘူးေတာင္ ေတြးမိတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေသတဲ့ေကာင္ေသ ရွင္တဲ့ေကာင္ရွင္နဲ႔ ၁၀ေကာင္ေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔ အိမ္အျပန္ ငါးေပးတဲ့ အန္တီၾကီးနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူက ငါးေတြထပ္ယူအုံးမလားေမးတာ.. အစ္မေတာ္က ငါးေတြရွင္လားေမးတယ္ထင္လို႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္တာနဲ႔ အထင္အျမင္ေတြမွားျပီး ငါးေနာက္ထပ္ ၁၀ေကာင္ေက်ာ္ေလာက္ အိမ္ေရာက္လာျပန္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ အစ္မေရာ၊ ကိုယ္ေရာ ခရီးသြားမွာမို႔ တစ္ပတ္ေလာက္ တစ္ေယာက္မွ အိမ္မွာ မရွိဘဲ ငါးေတြပဲ က်န္ခဲ့မယ့္အျဖစ္နဲ႔ ၾကဳံေရာ။ ထုံးစံအတိုင္း The Mall က ငါးအေရာင္းဆိုင္သြား၊ ငါးေတြစားလုိ႔ရမယ့္ ေရေမွာ္ပင္တို႔ ဘာတုိ႔ ရွိလား သြားရွာေတာ့.. သူတို႔ စားလို႔ ရတဲ့ အပင္ေတာ့ မေရာက္လာေသးဘူး။ ကုန္သြားလို႔။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ Holiday Food ဆိုတာ ရွိတယ္။ အစာေျခာက္ေပါ့။ တစ္ပါတ္၊ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ အဲဒီ အစာေျခာက္ထည့္ထားေပးလို႔ရတယ္ဆိုလို႔ အဲ့ဒါေတြ ဝယ္လာခဲ့တယ္။ သူတို႔အစာေျခာက္က ကိုယ္ခရီးသြားရင္း စားဖုိ႔ မုန္႔ဖိုးထက္ေတာင္ ေစ်းၾကီးေသးတယ္။ ေမြးျပီးမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးေပါ့။
ဒါနဲ႔ တစ္ပါတ္ေလာက္ေနလို႔ ခရီးကျပန္ေရာက္ေတာ့ အားလုံးစုံစုံညီညီပဲ၊ တစ္ေကာင္မွ မေသဘူး။ ဒါနဲ႔ ဝမ္းသာသြားတာေပါ့။ ဝမ္းသာလို႔မွ မဆုံးေသးဘူး.. ေရာက္တဲ့ညမွာပဲ ဇာတ္လမ္းစပါေလေရာ။ ငါးစာတစ္ခုက ေရသန္႔စက္ထဲဝင္ျပီး မႈိစြဲသြားရာက ငါးေတြပါ မႈိစြဲျပီး တစ္ေကာင္ျပီးတစ္ေကာင္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း ေသလိုက္တာ.. ၁၇ေကာင္ကေန ၉ေကာင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။
ငါးတစ္ေကာင္ေသ.. တစ္ခါေရလဲနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး ေရဇလုံထဲပဲ ေျပာင္းထဲ့ျပီး ေစာင့္ၾကည့္.. တစ္ေကာင္မွ ထပ္မေသေတာ့မွ မေန႔ညေနက သူတို႔ကို သန္႔ထားတဲ့ကန္ထဲ ျပန္ထဲ့ေပးလိုက္တယ္။ အစ္မနဲ႔ေတာ့ ေျပာထားတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ တစ္ေကာင္မွ မက်န္ေတာ့ရင္ေတာ့ ကန္ကို အပင္ကန္ပဲ ထားေတာ့မယ္လို႔။
ငါးေမြးရတာ ပင္ပန္းတယ္။ ေရလွယ္ရတာလည္း ပင္ပန္းတယ္။ ေနာက္ဆုံး သူတို႔ကို အခ်ိန္ေပးရလို႔ ဘေလာ့ေပၚမေရာက္ျဖစ္တာကို ရွင္းျပတဲ့ ဒီပို႔စ္ေရးရတာလည္း ပင္ပန္းတာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္ခန္းစာတစ္ခု အသစ္ရတာေပါ့ေနာ..။ :)
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
